21 Ağustos 2015 Cuma

Yazdıklarımız ve konuşmadıklarımız var..

Yazacağımız cokkonusamadigimiz bir o kadar az seyler var.. 

Hayatin hangi kosesinden baslamali bilemiyor insan. Bazen hic tutunamadigi dallar oluyor mesela. Hep umut ettiklerimiz hayal ettiklerimiz birikiyor ve hepsi hayallerde kaliyorHicbirimiz bir amac ugruna yasamiyoruz.
'Ben 
yasiyorum' dedigini duyar gibiyim?Yasamiyoruz maalesefCunku bir amac eger, evlenmek cocuk yapmak ya da kariyer sahibi olmaksa bunlar bir amac degil; sadece hayatin olmasi gerekeni ve getirdikleridir. Kendimizi seviyorsak zaten kendimize yatirim yapardik. Oysa biz dostluklara yoneldik, asklara yelken actik. Hep deger verdik yani anlayacaginHicbir zaman kendimize yatirim yapmadik. En basiti suslensek bile bir baskasi icin suslendikSaclarimiza en son ne zaman kendimizi iyi hissetmemiz icin sekil verdik? Farkindaysaniz o bile ya depresyondayken ya da sevgilimizden ayrildigimiz zaman oldu. Yani yine bir baskasi icin..
 
Hayatin bize getirdiklerinden farkli olarak ne yaptik kendimize. Kitap okuduk mu mesela? Kime sorarsan herkes cok seviyor kitap okumayi ama okunma oranlari ve orjinal kitap satis oranlariyla ne kadar tezat bu durum..Spor yaptik mi? Zayiflamak icin degil saglikli kalabilmek ve kendi zihinsel sagligini koruyabilmek icin. Bunu bile zayiflamak ya da karsimizdaki 'biraz kilo ver' dedigi icin yaptik. Yapmadiysak soyleyin lutfen?  Dua ettik mi mesela huzur bulmak icinInanc herkesin inanci fakat her inancta bir dua vardir yaptik mi bunlari? Hep gosteris hep birilerine ispatlamak icin yasiyoruz sadece. Sosyal medya zaten cikali herbirimiz kendimiz olmaktan ciktik aslinda da, sadece kendimize bile itiraf edemiyoruz. Hepimiz icimizde celiskiler ve yabancilasma yasiyoruz. Fakat bunlari hep kendimize ayiriyoruz karsi tarafa hicbir sey aktarmiyor bambaska biri olarak tanitiyoruz. Asklar yasiyoruz ve ayriliklarini sahteden cekiyoruz. Sahte gozyaslari dokuyoruz cunku biliyoruz ki bir kac gun sonra daha iyisini bulacagiz. Nasipten ote koy olmadigini bile bile icimizdeki kini bastiriyoruzMukemmelliyetci ruhumuz oldugunu ve kimsenin bizi ezemeyecegini dusunuyoruzAslinda kendi kendimiz oyle eziyoruz ki bunlari insanin kendine anlatmasi zor oldugu icin bastiyiroz yuksek egomuzla.  
Egomuzun, kibirimizin, nefretimizin bize zarar verecegini biliyoruz ama intikam hirsiyla da tutusuyoruz. Halbuki hep tezatliklar ve sahtelikler arasinda hayatimizin cizelgesini ciziyor, yaziyor ve yasiyoruz. Hayatin bize bictigi rolleri oynamiyoruz bile.

Anlik hevesler ile istediklerimiz arasinda buyuk ucurumlar yuzunden kimse okudugu meslegi bile yapamaz halde su dunyada. Heveslerimizin pesinden kosmaktan gercek hayati yasamayi unutuyoruz. O heveslerimiz gectiginde ise ortaya karisik bir depresyon tablosu ciziyoruz. Kendimizi ya yalan asklara vuruyoruz ya sokaklara ya televizyona ya sacma sapan hareketlere. Bizi cok seven ailemizi bile goremiyoruz bazen. Bizi anlamadiklarini dusunuyoruz. Oysa ki insanin ne olursa olsun ne hata yaparsa yapsin, onu tek kabullenecegi yer bir tek ailesidir.  

Kime sorsak gercek ve samimiyet istiyor hayatinda askinda dostlugunda. Herkes bir sikayet bir ozlu soz bir yazarin sozlerini paylasiyor sosyal medya hesaplarinda. Ama nedense hicbir zamanda bulamiyoruz gercek olan hicbir seyiCunku kendimize donup bakmiyoruzPaylastigimiz ozlu sozun o yazara ait olup olmadiginiz bile bilmiyoruz ki bazen o kadar sacma sozlerin altina o guzelim yazarlarin ismi yaziliyor ki gordukce kahroluyorum. Yani yasasaydi Mevlana kahrolurdu soyledigi her soze herhalde. Bir Mevlana'miz var ki her sozu o yazmis sanki. Simdilerde de bir Cemal Sureyya'miz var o buyuk o esi benzeri olmayan sair yazar.. Yasasaydi ve gorseydi su gencligimizi heba ettigimiz bos hayatlari belki kahrindan olurdu.. Onlar gibi hicbir zaman olamayacagiz diye cok uzuluyorum cunku gercek aski ve samimiyeti yasayayan her zaman onlardi. O yuzden bugunlere kadar isimleri dusmus ki hala yureklerimizde yasiyorlar.. 
Kompleksliyiz bunu bir kabul edelim. Cunku hicbir zaman bir olayda kendimize bakmadan kendimizdeki yanlisi  gormeden karsi tarafi sucluyor ve yorumluyoruz. Bosuna mi demis atasozumuz igneyi kendine cuvaldizi baskasina diye? Bence bugunleri taa o zamanlardan farketmis atalarimiz. Hayatimizin ve dunyamizin giderek kotulestigini bilmisler ki ermis olmuslar.