Milat

Eskiden, daha aşkı tatmamışken derlerdi .. "İnsan hayatında 1 kere aşık olur1 diye. Doğruymuş anne ! İnsan 1 kere aşık olur ve ondan sonra olamazmış . Neden anne? Neden insan 1 kez aşık olur. Belki değmiyor o aşık olduğuna? Belki vazgeçiyorsun ondan bağrına taş basıp? Bir daha olamayacakmısın yani? tadamayacakmıyın aşkı ? Yoksa benim bünyem mi 1 kez aşık oluyor ? Bende mi sorun? !


Anlamsız dostum .. Artık anlamsız şeyler oluyor hayatımda yada ben mi değişip olgunlaşıyorum anlamıyorum. 2 sene önceki Rojda'dan şuanki Rojda'ya baktığımızda ciddi farklar var . Deniz Seki dünki konuk olduğu programda dedi ki, " yaşadığım şeylerden bu yana çok değiştim" . Ne konuda değiştin dedi Dj Mehmet . " Kendime döndüm. Eskiden önce canan sonra can derdim, şimdi önce can sonra canan diyorum. Bir bakıma kendimin kıymetini anladım. Eskiden kendimin kıymetini bilmiyordum" dedi .. Öyle cümlelerdi ki bunlar , sanki yıllardır kendimdeki bu tuhaflığı farketmemişcesine bu cümlelerde kendimi bulmuşcasına, " işte aradığım buydu" dedim. Bu bir değişme değildi, olgunlaşmaydı. Kendimi hedefime ve kariyerime vermek gibi bir şeydi . Benden çoktan geçmişti aşk . Bir daha olmamacasına...
Belki de mantığımın bir oyunu bu diyorum. Aşkta ve dostlukta yediğim o darbe beni mantığıma itti ve mantığımla hareket ediyorum her ilişkimde.. Hem dostlukta hem aşkta . Ondan böyle aşk yaşayamıyorum yada dostluk . Yaşadığım kötü olan her şeyi üzerimden attım tabi ki de . Hiçbirinin kalıntısı yok bu bir gerçek . Ama büyük bir milat yaşadım ben. Değişim ve olgunlaşma miladı . 
İyi oldu belkide kötü oldu . Yine her şeyi zamana bırakmak oldu .. 
Zaman , bakalım bu sefer yardım edebilcekmisin ? Lütfen .. Ya lütfenn !


Rojda

Rezil bir eğlence akşamı

Gün geçtikçe çok daha sönüyor duygularım ... Her şeye karşı ! İnsanlara, olan bitene, umutlara, inançlara..
Tanıdıkça insanları gün geçtikçe soğuyorum cidden. Güvenim sıfırlanıyor, inancım kayboluyor. Yeter artık tanımak görmek istemiyorum . Ve şunu da anladım ki dün gece artık kimseye ısrar etmeyeceğim.İnsanlar onlara ısrar ettikçe kendilerini ne sanıyorlar anlayamıyorum. Kimse sultan değil, padişah değil beyler bayanlar. Bir insan size ısrar ediyorsa size verdiği değerden kaynaklanıyordur. Ama doğru ! İnsanlara değer de vermeyeceksin .
Dün gece Beykent Üniversitesi Şenliklerinde eğlendik fakat soğuk ve ayakta durmaktan dolayı pek keyif alamadım açıkcası. Ama kocaman bir ders aldım insanlarda çok teşekkürler verdikleri için .

Yazık

Anladım dostum ..
İnsanın kaleminden ve yazısından ve kendinden başka kimseden hayır gelmeyeceğini .. İyiki Allahımız var gerçekten, yoksa şu insanların eline kalsaydık var ya hayat çok zor gelirdi . Öyle merhametli her duamızda her yalvarışımızda tövbe edişimizde bizi kabul buyuran bir Allahımız var .. ne kadar şükretsek az ömrümüz boyunca etsek bile ..
Yazık valla ne diyeyim . İnsanlığın bir kez değil kaç kez daha göreceğim bilmiyorum ama , insanlığın gözlerimde çöküşünü adım adım izlemekteyim . Elimden kurtarmak çok geliyor ama inan bunu istemiyorum artık . Çünkü değmez ! Bıraktım herkes kendi bataklığında çöksün gitsin . Çökmeyenler zaten yanımdalar seviyorum onları . 
Hiç bir şey diyemiyorum size .. Bunlar bile fazla ya , neyse
Hoşcakalın :)

Çocukken oynardım ben bunları .

" Kader, sen bize nazik davranmadın .. Kader, herkese eşit yazılmadın "..

Sıkıcı ama aynı zamanda mutlu haberlerle dolu bir günden herkese merhaba. İzledim, gözlemledim, birazda içimde kalanları toparladım ve yazmaya başlıyorum. Hayatımda o kadar gereksiz insan var ki bazen " neden suskunsun Rojda?" dediklerinde içimden " muhatap oluncak insan mı var? çocuk hepsi" diyesim geliyor ama kalp kırmak benim değil karşımdakilerin işi. O yüzden susuyorum işte. Bakıyorumda , herkesin farklı bi muhabbeti farklı amaçları farklı uğraşları var.. Neden hepsi bana çocukca geliyor? Ben mi çok olgunum? Yaşadıklarım bu kadar ağırmıydı da, şimdiki konuşulanlar bana basit geliyor.. Hadise diyor ya " çocukken oynardım ben bunları" aynen öyle dostum . Çocukken bile oynayamadım ben bunları. Hayatla başka mücadele münakaşa içerisindeydim. Bu sayede bu ben oldum. İyiki de olmuşum . Yoksa anlamsız rekabetin içinde, anlamsız sürtüşmelerin laf vermelerin peşinde olucaktım . İyiki asaletim var da susuyor her lafa verilcek cevabımızın karşımızdakine bağlıyoruz . Yoksa önümüze gelen her insana tabiri caizse " simple " tarzındaki herkese ağzı dalaşına boş muhabbetine girerdik . İyiki bloggerimiz var da , içimizi döküp yüreğimizin bir çarptığı insanlarla paylaşabiliyoruz .

Seviyorum insanları sakın yanlış anlamayın . En komik halleriyle ( bu halleri ) , en azı halleriyle , en acımasız halleriyle de .. 

Hoşcakalın

Rojda

8 Mayıs 2011

Yıl 2011 tarih 8 Mayıs Anneler Günü. 
Açıkcası kutlamayı sevmem ve şu yaşıma kadar da hiç kutlamadım annemin anneler gününü. İnsanlarında kutlamasını anlamıyorum. Neden bugün? Neden annemizin her an yanımızda olupta kıymetini bilmediğimiz anlar değil de bugün? Bu farkı ayrımı anlayamıyorum. Oysa ki annelerin hakkını ömür boyu 100 yaşına kadar yaşasak bile ödeyemeyiz. Anne çünkü. Adı kutsal varlığı kutsal her yönü kutsal. Ayaklarının altları cennetin her bir köşesi. Neden bunu 1 güne sığdırıyoruz anlam veremiyorum . Annemize bağırdığımız, "off" dediğimz anlarda kafamıza dank etmiyor da 8 mayıs günü mü dank ediyor? Hayır böyle olmamalı. Her gün her saniye her an onun gözlerinin içine bakıp " annecim her an senin anın, yanımda olduğun için teşekkür ediyorum günün anın kutlu olsun" demeli. O yüzden bu günün pek de bir anlamı yok bende . Bakıyorum herkes twiterda facebook da anneler günü de anneler günü.. Gereksiz işler müdürüz biz Türk Halkı bunu kabul edelim. Nerde boş işler var biz orda . Hadi bunu da geçtim anneler gününü, facede kutlamak yerine git annenin dizinin dibine bugün , onunla vakit geçir . Bari günün anlam ve önemi olsun ..
Tüm annelerin ellerinden bir kez daha öper, Allah sizi başlarımızdan eksik etmesin dilerim.


Sizi seviyorum.
Rojda

Alışık olmadığım bir durum.

Bu aralar mutluyum. Bu aralar derken 2 3 gündür her şey yolunda. Aman Allahım bozmasın. Hayatımda ilk kez her şeyin doğru düzgün gitmesine alışık olmasamda bu halimle mutluyum . Tek sorunum kitap okuyamam. Onuda derslerimi verdikten sonra planlıyorum.. Yazın zaten tek tatilim bu olacak sanırım. Yoğum iş temposuna girmiş olacağım Allahın izniyle. 
Bugün bir fular buldum annemde. O kadar hoşuma gittiği değişik modellere bürünerek bir sürü fotoğraf çektirdim. O an keşfettim mutluluğumu . Küçük şeylerden mutlu olmayı hala başarabiliyorum demek ki . Eski Rojda'dan kalan tek yadigar bu olsa gerek . Olsun şükretmeyi bilmeli her şeye rağmen insan. Seviyorum hayatı güzel olduğu müddetçe, kötü olduğu sürece .. Hayat her haliyle yaşanmalı ve buna değer . Sınav dünyası . Napalım ..
Seviyorum sizi .

Sevdiğim
İlk ve son yazışım sana
Başka bir şehirden elveda deyiş belkide ..
Olmayacak bir sevdanın peşinden koşumun
Son maratonuna geldim !


Evet , sana yazıyorum gizli sevdam
Bir ömürlüktü tanıştığımız o gün
Ömre bedeldi ... Unutulmaz biliyorsun
Ama sonlara yaklaştık
Bitimindeyim o bitmez dediğim sevdamın
Çaresiz ve imkansızdı
Olmuyordu ve olmayacaktı
Sonunda 'pes' dedirtti aramızdaki yollar ..
Bitti sevdalım
Kurtuluyorsun benden .. Rahatla!
Belki de böylesi iyi, ne dersin?
Hiç olmamıştı en başından
Sonu da olmadan bitti!


Sevgi ve nur yüzlü yarim
Ağlayarak yazıyor ellerim belki
Belki de gözlerim bakamayacak artık sana
Aylardır beklediğine
Artık başka yollar hak olacak belki ..


Gidiyorum sevdiğim ..
Senden ve bu şehirden gidiyorum
Daha mutlu ve daha iyi yerlerde
Seni görmek dileğiyle
Hoşcakal ! ..

Direniş

Uzuun bir zamandan sonra hem size hem kendime Merhaba.
Neden sessiz kaldım bu zamana kadar, inan bende bilmiyorum dostum. Acayip bir duygu yazamamak. Hep içime attım .Ata ata bu hale geldim . Kimi zaman twitera vurdum , kimi zaman yüzüme tokat vurdum , ama bir türlü kendime " eski Rojda" ya dönemedim. Demekki artık istesemde dönemem. İnsanların maskeleri, yüzleri arasında kaybolup gitti o Rojda. Nedensiz ! Boş yere ! Harabe oldu! .. Yazık .
Kimi zaman sustum. Suskunluğum asaletimdendir diyerek. Kimi zaman cevap verdim ama pişman oldum, keşke vermeseydim de bu kadar düşmeseydim. Sebepsiz yere neden sordum bana karşı yapılanlara. Aslında sormamalıydım. Neden sorarak niye vakit kaybediyorum ki, o beni kaybetti diyerek kestirip atmalıydım. Yaptığım en baştaki hata buydu. İçime atamamamdı bazı şeyleri . Keşke atsaymışım zaten çok doluydu , dolar dolar taşardı birine ama kime?..
Kimi zaman şafak sayarak, kimi zaman askerdeki yarimi yanımda olmasını isteyerek geçti zamanım. Ama olmadı tabiki . İnsanın her istediği olsaydı şu dünyada göğe ererdi başı zaten. Tam tersi istedikçe uzaklaştı, uzaklaştı, uzaklaştı. Derslere verdim kendimi , o da olmadı . Yani anlayacağın dostum tutunacak tek bir dalım kalmadı. Ama pes etmedim, hep dua ettim elbet Rabbim duyardı sesimi . Çünkü bunlar takılacak dertler değildi . Takılacak dert İnsanlarsa, sadece :))) ! bu kadar yani .
Bundan sonra sık sık karşılaşacağız dostum, artık içime atmak yok ! Seviyorum seni ve bu blogu okuyan takip eden tüm insanları .. Hoşcakalın :)