Çizgiler bütünüdür hayatın insana kattıkları...Bir çizgi alırsın kan durmaz,bir çizgi alırsın kalkan olur..Dönüp bakarsın ki çizgiler,yüzün olur.''Sevdiklerindir ayakta tutan'' yalanı,yalan olan sevgilerin sahipsizliğindendir aslında.Çünkü sahipsizlik en kötü düşmanıdır ruhun.
Birde inançlar teorisi..Varoluşumuzdaki yegane sebepler bütünüdür inançlarımız..
Yeri gelir inancın kırılmaz zincirleri ile boğşursun,yeri gelir anahtarı kaptırır ömrün yarısı ararsın,anlaşılması güç bir olgu insanoğlunun kapılışları,direnişleri,benimseyişleri..Her benimsediğinden yeni bir çizgi alırsın..Aldığın çizginin türünü anlamakla geçer,ömrünün diğer bir bütünü..
Neticede yalanlar bütünüdür güven,sevgi,aşk,sadakat.Her doğrunun altında kurulan başka bir sen varsındır aslında.İnsan hep hayata tutunuş için bir amaç güder,bu amaç ne kadar sensin ? Ne kadar
senin istediklerin ? Ürettiğin amaçlarda bile sen varsındır,senden uzakta,bir başka sen..
Hırslarımız vardır birde,insanın aydınlık sandığı karanlıklara götüren..
Hırslarımız vardır birde,hayatın getirdiği karanlıkların üzerine giden..
Yanlış anlaşılmaya en müsait konudur.Aslında özünde anlamamız gereken şey,bir hırs ve umudun,yaktığımız bir mumun ışığında aydınlığa ilerlemesi gerektiğidir,bir amaca hizmet eden ama zarar vermeyen.
Özveridir ödünün tanımı,değer mi değmez mi diye düşünmekle harcadığımız insanlar gibi..Harcamak mı..Yoksa bütün bu inanmadıklarıma inanmakmı yada inandırılamamış olmam mı..
Küçük kız çocukları görüyorum bazen..
Büyümüş halleri gibi ''çizip'' sek sek oynuyorlar :) Anlıyorum..Doğalarında var..
Fakat göremedikleri birşey var.
Her oyunun bir sonu var..
[Alıntıdır]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder