Son günlerin hüzünlü hali .. Hüzünleri sevmezdim ben. Ama bazen bünyede gerekli demek ki.. İnsanın başını taşlara vurduğu ve kendine getirdiği zamanlar olur ve hüzün girer araya seni toparlaması için. Bilemiyorum belirsiz bir hayat ve monotonluk başladı öyle gidiyor yaşamımda. Gitsin !.. Değişmiyor madem hayat da , insanlarda ; böyle gitsin. Hayatta zaten ne farklı ki ? Her şey düz bir çizgide ilerliyor.. Sağa sola sapmadan yaş geçiyor , gençlik gidiyor ..
Biliyor musunuz? Artık ne hayatta, ne dünyada, ne arkadaşlıkta ne de mesleki kariyerde gözüm var. İnsan başlı başına benliği her şeye yetiyormuş.. Son günlerde bunu anladım. Kimsenin sana faydası yok ki .. Ya da kimse olmasa bile sen hayata devam edebiliyorsun. Bilgisayar, telefon kullanmıyorsun ve benliğinle, kendinle yaşayabiliyorsun. Çok da mutlu oluyorsun bunu öğrendim. Bu yüzden kim küsmüş, kim konuşmuyormuş, kim arayıp sormuyormuş, kim beni silmiş artık hiç umrumda değil ! beni seven her ortamda sevebiliyormuş..
Yalnızlık benim tek dostum, canım, her şeyim, candan ötemdi ve hala öyle. Hiçbir zaman korkmadım ve bana hep sevgiyle yaklaştı . Dostlukların asıl yüzlerini gösterdi. Ne yapmam gerektiğini ve nasıl değişmem davranmam gerektiğini söyledi. Bir süre onu dinledim ve ilaç gibi geldi. Artık inandığım şeyler farklı ..
Hayatımın merkezine dostluğu , kariyeri , arkadaşlığı yada başka bir şeyi koymuyorum . KENDİmi koyuorum ve önemsiyorum.
Artık herkese cevap vermek zorunda da değilim.. İnsanlar ne istiyorlarsa ona inanabilirler. Tıpkı benim KENDİme inandığım gibi ..
Söyleyeceğim ve anlatacağım çok hikaye var .. Bitmedi ! Tokat gibi gelecek herkesin üzerine kelimelerim .. Bekleyin !..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder