Babalar ve kızları

Bir baba gördüm geçenlerde bir bankta otururken. Bir yanında kızı, bir yanında oğlu vardı. Yanımdan geçerlerken konuşmalarına da hafifçe tanık oldum ve moralsiz halimle ilgimi çeken “baba – kız” ilişkisine hayran oldum. Oğlu yanındaydı elbette ama kızına başka türlü sarılan bir babaydı. Uzun bir süre o hayran olduğum ikiliyi izledim ve birazda olsa gözlerimden yaşlar akmadı değil… Oğlan kendini çıkartır, kıza önem vermek lazım dercesine bağlı duruyordu kızına. Öylesine güzel bir ilişkiydi ki, aşık oldum o baba kıza… Nice babalar daha görüyorum böyle çevrede. Kızıyla tavla oynayan mı dersiniz, kızıyla oturup bir kahve içerken ki muhabbetindeki doyumu mu izlersiniz, nelere şahit oluyorum. Tek hayran olduğum şey baba kız ilişkisi şu dünyada.

İlk aşk ve son aşktır bir baba kız için. Erkeğe de lazım elbette baba ama erkeğin bir kat ihtiyacı olursa kızın beş kat ihtiyacı vardır babaya. Bir kız bebeklikten gözlerini ilk açtığında gördüğü ilk erkeğe aşık olur. Onu baba diye sarmalar, kokusunu çeker. Evleneceği eşinin babası gibi olmasını ister (Tabi bu örnek babalar için geçerli). Eğer babasının sevgisi varsa başka erkek görmez gözü. Hele ki arkadaş gibi bir babaysa… Tadından yenmez bir ilişki.

Küçücükken alır onu kucağına baba. Hele kızlar, daha özeldir babaların gözünde. Hangi arkadaşıma sorsam; “babam benim tek varlığım der”, ama herkes için bu geçerli olmaz tabiki de. Sevgisini göstermeyen babalar o kadar çok ki, ama ne kadarda göstermese o kadar içten içe sever babalar kızlarını. Kızı her ne kadar bunu anlamasa da.

Benim babamda yıllardır sevgisini benden sakladı ama hep bildim ki, içten içe seviyordu beni babam. Benim için kaç kere gözyaşı döktüğünde anladım. Ben yükseldikçe kariyerimde gurur duyuyordu. Notlarım ne kadar iyi olursa o kadar keyifleniyordu. Ne söylesem umursuyordu, yer geldiğinde “baba böyle yap” dediğimde dinliyordu. Yapmasa da dinliyordu. Sevgisini saklamasının elbette zararları oldu. Bende isterdim saçlarımı okşamasını, yanağımdan öpmesini uyurken. En çok ihtiyacım olduğu an yanımda olmasını elbette istedim ama olmadı. Olmadı diye ben kötü bir kız da olmadım. Hiçbir zaman yüzünü kızartacak bir şey yapmadım. Duysa gurur duyardı belki. Ufak tefek elbet hatalarım oldu ama o kadar büyük hatalar değildi. Sözünden çıkmadım mesela hiç babamın, çoğu zaman uzakta olmasına rağmen… Babasız kızlar yarım bir insan olurlar ya, ben hiçbir zaman kendimi yarım göstermedim. Tamdım, ayaktaydım ve babamı yanımda hissettim. Özledim çoğu zaman, ağladım belki de… Ama babam benim babamdı ve güçlüydü. Tıpkı benim gibi.

Evet baba. Ben hep seni sevdim. "Babam bir tane" dedim ve gerçekten öyleydi hala da öyle. Hep ayrıydın, hep bir köşemdeydin sen. Ayrı ve özeldin. Her ne kadar konuşamasak da, dertleşemesek de içimdeydin.

Babalara sesleniyorum. Eğer bir kız babasından ilgi görmüyorsa dışarıdaki erkeklerde arar o ilgiyi. Kızlarınızı sevin. Bilin ki sizin sevginizi hisseder ve görürse kendine o kadar güveni gelir. Ne kadar iltifat ederseniz o kadar güzelleşirler. Ne kadar yanında olursanız o kadar boşluğa düşüp başkalarında aramazlar sevgiyi. Kızlarınızı sevin! Öpün her gece uyurken .. Kaç yaşında olurlarsa olsunlar, onlar sizin özeliniz ve sizin kızlarınız.

Tüm babalık eden babaların ellerinden öperim.