7 Aralık 2011 Çarşamba

Aşkım'a ..

Aşkım..
Sana ilk kez yazıyorum belki de. Belki de yazılarımda seni de katmışımdır da, farkında değilimdir. Ama sana yazmak istiyorum bugün. Bugün, seni görmek, seni hissetmek istiyorum. Affetmelisin aslında beni, çünkü ben seni hiçbir zaman senin kadar sevemedim. Eskiden derdin ya hep "ben daha çok seviyorum" diye, bende itiraz ederdim " hayır, hiçte bile ben" diye ya.. Yok aşkım, sen daha çok seviyorsun bunu anladım. Zaman geçtikçe duygular daha bir oturuyor sanki yerli yerine. Hayır hayır, bu sevmemekle alakası yok. Elbette çok seviyorum ama senin beni sevdiğin kadar değil. Bunu çok daha iyi anladım. Bazen senin sevginin altında eziliyorum, bazende acaba "rol mü yapıyor" diyorum. Yalan yok şimdi. Bugün tamamen sana yazıyorum. Eskiden daha fazlaydı bu ağır sevgi seli, ezilmekte kalmayıp boğuluyordum sevginin altında. Ama zamanla ve zaman geçtikçe bizde de yerine oturdu sanırım bu sevgi. Rengini yeni yeni almaya başladı ve çok güzel bir tat veriyor şimdi. Aşk çok başka bir şey sevgilim. "ben sana aşığım" derken hiç inanmadım çünkü değildin. Ne sen ne ben aşkı yaşayabildik. Kimse yaşayamadı aslında, herkes aşkı yaşadığını zanneder. Çünkü vazgeçilmez değiliz sevgilim. Vazgeçeriz birbirimizden eğer bu gerekiyorsa. Sevgi bazen vazgeçebilmektir bunu biliyorsun. Bildiğin halde "senden vazgeçemem" diyorsun. Deme bunu...
Ben hep sevgimi göstermeyen taraf oldum aşkım. Çünkü elimde değildi. Ben aşkımı reklam yapmak amacında değildim ve yapmadım da. Parmağımda yüzük olmasa da hep kalbimdeydin. Kızlarla bir yerde oturup "aa şu çocuk ne tatlı" diye esprisi yaptığımızda bile sen kalbimdeydin. O esprilerde kalıyordu sen kalbimde. Sen hiç görmedin bu sevgiyi. İsyan ettin, bağırdın, çağırdın. Sıktın belki de beni ama ben sevdim. Bazen nefret etmedim değil. Ettim. Bunaldım hatta, "ayrılırsak ayrılalım bee yettti" dediğim zamanlarda oldu. Ama 2 gün sonra "aşkım ben seni seviyorum" deyip geri dönüşlerimizde oldu. Biz aslında hiç vazgeçemedik birbirimizden. Her ne kadar vazgeçilmez değilsek de, yapamadık. Bugün 1 sene 6 ay oldu tanışalı. Tabi ki yeterli değil ki... Kime yeter? Ömür bile yetmez. Çünkü daha çok değişeceğiz, yaşayıp göreceğiz. Yeni yıllar, yaşlar, insanlarla karşılaşacağız. Hep kalplerimizde var olduğumuzu bilerek..

Hiç sevmesem de söylemeyi, "seni seviyorum aşkım"..

Hiç yorum yok: