gitmek mi daha zor kalmak mi? yoksa kararsizlik mi en kotusu? Bilemedim..
Kalirsam, savasmak baya yoracak beni..
Gidersem, her seyi geride birakip arkama bakmayacagim; gibime gelse de cok zor olarak biliyorum.
Kaybedecek hicbir seyi kalmamis insanlara bakardim eskiden, 'Nasil yani?' derdim. Illaki kaybetmekten korktugun ufak da olsa bir sey vardir diye dusunurdum. Fakat anladim ki, gercekten kaybetmekten korkacagin hicbir sey olmadigi zaman gozun karariyor her sey yapabilecek seviyeye gelebiliyorsun. Bir canin var, onu ortaya koyuyorsun. Kumar gibi. Bildigin kumarda oynuyorsun sanki, hayatla catisirken. Nasil bir duygu oldugunu merak ederdim canini ortaya koymanin.. Ama degecek hicbir sey olmadigini anladigim an hayatin en aci ani oldu belki de. Insanlar sadece seni an'ini yasamak icin kullaniyorlar bu belli. Basina bir sey gelse kimin haberi olacak allah askina? Ben oluyordum hastaliktan, kim arayip sordu halini hatrini? Cevap; hic kimse. Yani bu dunyada hic kimsesin sen! O gunluk gordugun insanlar sadece o gunlerde kalacak. Sorun kimde bilemiyorum, ama cogu bende oldugu kesin. Dostluklarin bir omur boyu oldugunu zannederdim ama dostluklar bile bir gun bitebiliyormus bunu ogrendim.
O yuzden gitmek daha kolay kalmak zor. Zor, cunku birini deli gibi seversin ama onunla goz goze gelirsin ya ara sira o ortamda; yanar canin. Zordur kalmak bilirim. Gormesen bile bir sure kopar firtinasi sende. Dinmez yureginin gozyaslari. Gitmektir kolay olan dostum, sende git.. Git ki yureginin acisini dinlendirecek bir siginak bulur seni..
rojdda
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder