' Çığlık çığlığa uyanıyorum uykulardan .. Yeter artık yeter bıktım ben bu duygulardan .. Yüzüme vuruyor hasretinin kokusu .. Gözümde canlanıyor son bakışının korkusu ' .. Okan Reis.
Çok tuhafım biliyorum .. Bir gün gururlu ve dimdik ayaktaysam, ikinci gün kinsiz sakin sessizim.. Anlamıyorum bendeki benliği .. Karmaşıklık yaşıyorum kendi içimde .. Savaştayım ve yenilmeme az kalmış gibiyim .. Aldığım darbeler gücümü azaltıyor sanki .. Çok zor sessiz çığlıklar atmak .. Kimse duymasın içindeki savaşı diye kendi içine atmak her şeyi .. Kendin üzülmek ! Kendini düşünmeden ' dost ' diye nitelendirdiğin insanların gözünde bir değerin olmaması .. Değer verdiğin insanların onların kalbinde yerin olmaması .. ! Neden sevilemedim ? Neden en böyleyim ? Ya kendimi anlatamıyorum ya da yanlış anlatıyorum !
Ağlayasım var ağlayamıyorum .. Gözyaşlarım kalbime akıyor aktıkça yüreğimi acıtıyor .. Acıdıkça durmuyor ordaki yara kanadıkça kanayası geliyor .. Üzülmüyorum onun bu durumuna çünkü kapanmayacağını biliyor .. Kan kaybından ölsede bedenimin pes etmeyeceğini biliyor ! Zor dostum .. Cidden zor nefes almak ..
Bedeni taşımak bile o kadar zorlaşıyor ki gün geçtikçe .. Anlamsızım !
Kimbilir yarın ne halde olacağım .. Hayat gibi dengesizleştim mi ne ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder