12 Temmuz 2009 Pazar

Ölüm Öncesi Sessizlik ..



Önce Ölüm...
Önce Öldüm Sonra Tekrar Dirilmeye Karar Verdim...Ölmeyi Hakeden Ben Degilim Cunku..Öldürmeye Calisanlarinda Amaclarina Erdirmeyecektim..Onlarin Dedikleri Olmamaliydi...Inadina Inadina Yasamaliydim..Mutlu Olmaliydim..

Mutluluk...

Kursagimda Kalan Tek Seydi Her Zaman..Bu Sefer Farkli Olurdu Diye Diliyordum Hayatimda...Oluyordu..Her Sey Farkliydi..Boyle Bir Dostluk Boyle Bir Sevgi Gormemistim Kimseden..Candan Biliyordum..Kardesim Biliyordum..Ama Yanlis Biliyormusum..Kör Olsa Bu Gözler Belki Daha Iyi Görürdü Onun Gercek Yüzünü..

Istemiyorum..Adini da Duymak Resmini de Görmek Istemiyorum..Kördum Kör Olmaya Devam Edecektim..

Görmüyordum...Gözden Uzaksa Gonuldende Uzak Derler..Yalan Dostum ! Inanma Bu Yalana..Onca Vaktini Gecirdigin Yillari Aylari Bir Cirpida Silemezsin Gözden Uzak Olsa Da..

Ölüm...

Önce Bir Sessizlik Vardi...Keskin Bir Sessizlikti..Cildirtiyordu Beni Bu Derin Keskin Sessizlik...Saatlerimi Kendimi Yiyordum O Sessizlikte...Bende Sesimi Cikarmiyordum..

Meger Ölüm Öncesi Sessizlikmis..Bilemedim..

Son Tebessumler Son Gulusler Cinliyordu Kulaklarimda..Son Kozlar,Uzatmalar Oynaniyordu Artik...Bu Bariz Belliydi...Illa Soylenmesi mi Gerekir Bir Seyin Bitmesi Icin...Kendini Gosteriyordu Ve Gosterdi..

Iste Ölüm Ani...

O An...Yikilisimin..Benim Gibi Yikilmayan Bir Insanin Yikildigi An...Kalbim Durabilirdi..Sessizce Dinlemekte Olanlari Görmekteydim...Donmus Kanimla Hic Bir Seyi Belli Etmiyordum...Belli Etmeden Ordan Kaçmak Istiyordum...

Ve Kactim...Bir Sekilde Gözyaslarimla Ordan Kurtuldum...Ölmüştüm Artik Bir Onemi Yoktu...Ruhum Dolaniyordu Sokaklarda Ben Mezardaydim...Diri Diri Öldürmüşlerdi Beni..Ilk Kez Bunlari Yasiyordum Ilk Kez Ölmümü Tadiyormusum Meger...Bundan Önceki Yaralarim Meger Yara Degilmis...Bosmus Hayat Meger Hic Yara Gormemisim...

Güven...

Bu Kadar Kolay Degilmis Megersem..Bu Kadar Kolay Olmamaliymis..Dile Gore Kolay Gelen Her Sey Yasamayinca Anlasilmiyormus..Yasamak Lazimmis..

Diriliş...

Yeniden Doğdum Simdi..Yeniden Hayata Actim Gözlerimi..Değmezmis Hiç Kimse İçin Üzülmeye...Kendini Hirpalamaya Değmeyecekmiş Hiçbir Şey...

Dinleyerek Değil...Teselliyle Degil Yasayarak Ögrenmişim Hepsini...Şimdi İse Yola Devam Ediyorum...Haketmeyenlerle Değil Beni Hakeden Daim Olacak İnsanlarla...

Yaşamak Ne Güzelmiş Hayat...Sağol Her Şey İçin...

Hiç yorum yok: