Yazıklar Olsun ! ..

Yaralı Kuşlar Gibi Yüreksiz Kaldım
Damarımdaki Kandın Ya Şimdi Dondum Kaldım
Sakın Bir Daha Gelme Ben Sensiz De Yaşarım
Gülmeleri Unutturdun Çık Hayatımdan ..

Zordu...Çok Zor Günler Geçirdim..Öyle Saatler Yaşadım Ki Kendimi Öldüresiye..Parçalar Dereceye Geldim..Zor Evet Çok Zordu..Kalbime Bunu Kabullendirmek İmkansızdı.. Önümde Bin Tane Aşmam Gereken Seçenekler Varken Bunu Yaşamak Bana Hak Değildi...Gülmeleri Unutmuştum...Aynalara Bakmaz Olmuştum Artık ! Kendimle Yüzleşmekten..Bu Hatayı Kendime Atmak...Zordu...Böylesine Bir Hatayı Benim Olmamasına Rağmen Kendime Kabullendirmek Zordu.. ! Oldu...Kısa Sürede Hataları Kendime Yükledim Bir Daha Tekrarlanmaması Uğruna...Bir Sürü İnanç Edindim Bu Süre Zaafında.. Yok ! Yok Dostluğa Dair Bir Şey Diye Felsefe Edindim Sürekli Kendime...Ve Gerçekten Yoktu..Eski Ben Olsam Belki Kanardım Yine Melek Yüzlü Şeytan İnsanlara..Ama Artık Gerçekleri De İnsanların Yüzlerinde Görebiliyorum ! Güvenmiyordum..O Güveni Vermiyorlardı..Vermediler De..Gözlerindeki Şeytanı Görebiliyordum Melek Yüzlerinde... Hala Da Öyle..

İçmeden Sarhoş Olanlardanım..Unutmak Uğruna Verdiğim Çaba Da Cabası...Çözüm Değildi Sarhoş Olmak...Unutulmuyordu Ama En Azından Kısa Bir Süre Onsuz Yaşayabiliyordum..Böyle Böyle Atlattım Belkide..İnsanın Dostu KENDİsiymiş Bunu Çok İyi Öğrendim..Sınavda Çıksa %100 Yaparım Dediğim Konulardan Oldu ! .. Ama Oldu...Geçti Hepsi..

Öğrendiğim İnançlardan Biri De...Mutluluğun Olmamasıymış...İnsan İnsanı Mutlu Edemiyormuş Mutluluk Anca İnsanın Yine KENDİsindeymiş ! O Yüzden Bıraktım Artık...Dışarda Mutluluk Tohumları Aramayı...

Öğrendiğim Diğer Şey...ŞEREFSİZLİKMİŞ.. Ben Asla Olamadım Ya Tüm Çabalarıma Rağmen...Nasıl Beceriyorlar Diye Merak Ettim Gecelerce..Düşündüm...Yapamam Yapmam Dediğim Şeyleri...! Yapamadım Yine...Yine Ben BENliğimi Korudum...Koruyorum da..Elimde Değil Dürüstlükten Vazgeçemiyorum..Onlar Nasıl Şerefsizlikten Vazgeçemiyorlarsa.. ! En Yakın Konuştuğun İnsanlar Bile Düşman Olduklarınla Gizli Gizli Haberleşme Kurup Senden Haberler Götürüyor Olmuş Şerefsizlere...Bunu da Öğrendim...Zaten Biliyordum..Mesafem Buydu.."Noldu Rojda? Ne Bu Mesafe?" Dediklerinde Vereceğim Cevap Buydu..

Yazık Yazık..Hiç İnsan Kalmamaış Bu Ülkede...Utanıyorum Türk'üm Demeye...Ne Türk İnsanı Böyle Olabilir...Ne De Bir İnsan Olarak Yaratılmış Varlık Böyle Olabilir...Aklım Almıyor Gerçekten..Sevgili Tolga Tabu'nun Dediği Gibi..."İnsanlığımdan Utanır Oldum,Bu İnsanlar Sayesinde.." .. " Klavye Delikanlısı Herkes"...Doğru Demiş Üstadım..Sonsuz Saygılar Sana Sevgili Tolga..Her Şeyde Haklısın !

Hiçbir Yorum Yapamaz Haldeyim...Yazamıyorum Bile Artık Çünkü Artık Hiçbir İnsana Bir Şey Hissetmiyorum...En Sevdiklerimden Bile Nefret Eder Oldum...Kendim Hariç !.. En İyi Dostum..Dürüstlüğüm..Yüreğim...Kendim !
Gerisi Yalan Be...Yalan... İnanma !