14 Temmuz 2009 Salı

Kaybolan Ben..Aslolan Mutluluga Olan Inancimdi...


Dostum...Kendimle Başbaşa Kalıyorum Şu Sıralar...Kimseyi Görmeye, Yeni İnsanlarla Tanışmaya Tahammülüm Yok ! Yetiyorum Kendime...Bu Sefer De Habire Kendimi Boğuyorum Ama Çekemiyorum Kimseyi...Taşıdığım Ve Taşıyacağım Yükler Zaten Ağır Gelirken,Yeni Yeni Yükler Yüklemek İstemiyorum Belki De..


Belkide Hala Acısını Çekiyor Oluşumdur..Yeni İnsanlar Tanırsam Belki Acım Azalır Demiştim..Yalan Be Dostum.. ! Bu Devirde, Bu Güvensizlikle Ne İnsanı? Tanıdıklarım Ne Haldeler? Hayatımda Yoklar Bile..Boşver Yenisiyle Eskisiyle Devam Etsin Bu Şekilde Hayatım..


Hiç Böyle Bir Acı Yaşayacağımı Düşünmezdim Be Dostum...Böylesine Yakından Bir Darbe Alacağımı...Hep Derdi Annem " Ne Gelirse Yakınından Gelir Kızım..Dikkat Et"...Dikkat Edemedim Anne...İncittiler...Kırdılar...Darmdağın Ettiler!.. Dostluğa Olan inancımı Yok Ettiler..Dostluğunda Adını Kirlettiler Anne.. !


Kendimle Savaşıyorum Habire... " Savaş Meydanına Dönmüşsün Rojda" Derlerdi de İnanmazdım...Onlar Bile Anlamış, Neyleyim ! Sığdıramıyorum Kabıma...Dalaşmak,Sataşmak İstiyorum...Ağlamak İstiyorum, Yüreğimdekileri Dökmek...Ama...Olmuyor Bir Türlü...Gözyaşlarım Bile Terketti Beni...Akmıyor..! Tıkanıyor Gözümün Ucunda...Yüreğim Kan Ağlıyor Bu Sefer..İçime İçime...Dokunsam Kan Kokacak Bütün Şehir..Dokunamıyorum..


Konuşsam Tüm Çığlıklarım Saracak Bu Semti...Konuşamıyorum...Yüreğime Sesleniyorum "iyi misin..canyoldaşım" diye..Ses Gelmiyor Belli Ki Hiç İyi Değil...Çıkmak İstesem Bu Savaştan..Kurtulamıyorum..Giriş Var Çıkış Yok...Ya Kazanıcaksın Ya Da Kaybedip Ölüme Mahkum Olucaksın...!Yoruldum Dostum..Artık Yoruldum! Hiçbir Cümleyi Kelimeyi Kaldıramaz Oldum...Yazamıyorum Bile..


Gülmekten...Sahte Gülücüklerden Nefret Ediyorum Artık.Zorunlulukla Bir Şeyler Yapmaktan...Bıktım...Usandım...Biliyorum,İnat Uğruna Savaşmalıyım...İnat Uğruna Darbe Almadan İlerlemeliyim...Bilmiyorum Dostum...


Artık Her Türlü Kötülüğü Hakediyorum...Bana İyi Gelen Her Şey Hakkım Değil..İsyan Kokuyor Belki Her Satırım..Yüreğim İsyan Ediyor Belki Sessizliğiyle..Ya Umudum...Kaybolmak Üzereyken...


...........................................................




Artık Bir Ben Bir De Yüreğim Var Hayatta..Tek Beklentim Hayallerim...İşim...Mesleğim...Okumak...İstemiyorum Hiçbir Şeyi..Hiç kimseyi..Umursamıyorum Geleni Ya Da Gideni...Bitiyor..Hayatın Renklerini Görmeye Başlıyorum Veya Başlayacağım..Renksiz Solan Dünyamda...Aydınlatacak Bir Işık Arıyorum Belki de...Kimbilir...

Hiç yorum yok: